Jak dobrać instalację wentylacyjną?

lip 30, 2022

Czerpnia, to element instalacji wentylacyjnej, przez który jest zasysane powietrze. Wybór miejsca na czerpnię powietrza zewnętrznego ma bardzo duże znaczenie ze względu na wpływ jej usytuowania na jakość zasysanego powietrza. Duże trudności w wyborze właściwego miejsca napotyka się w obiektach usytuowanych w miastach.

Jak wybrać odpowiednie umiejscowienie?

Ogólnie czerpnie mogą być umieszczone w ścianie budynku, na dachu lub w pewnej odległości od budynku, jako elementy wolnostojące. Czerpnia powinna być usytuowana:
•    Po stronie północnej, północno-wschodniej lub północno-zachodniej, gdy nie jest to możliwe, powinna być osłonięta przed działaniem promieni słonecznych, w miejscu przewiewnym i zacienionym
•    W odległości co najmniej 6m od tras komunikacyjnych, z dala od innych źródeł zanieczyszczeń powietrza np. śmietników, barów, restauracji, warsztatów i wyrzutni powietrza wentylacyjnego kuchni, kominów itp.
•    Z dala od wyrzutni powietrza, co najmniej 10m w poziomie
•    Na wysokości minimum 3m nad poziomem terenu, czerpnia wolnostojąca powinna być zlokalizowana na terenie z zielenią, krzewami, może mieć niżej usytuowany wlot, jednak na wysokości nie mniejszej niż 60cm
•    Czerpnie dachowe, stosowane jedynie w wyjątkowych przypadkach, na wysokości 50cm od poziomu dachu (licząc od dolnej krawędzi otworu czerpni).

Ponadto wskazane jest, aby czerpnie skomponowane były architektonicznie z budynkiem i otoczeniem. Czerpnie terenowe wykonywane są jako murowane, ścienne jako blaszane, natomiast dachowe jako murowane lub blaszane. Czerpnie terenowe i ścienne powinny być wyposażone w siatki oraz żaluzje stałe w celu ich zabezpieczenia przed wpływem opadów atmosferycznych i zanieczyszczeń. Natomiast czerpnie dachowe przykrywane są daszkiem.

Dobór czerpni polega na określeniu powierzchni wlotu powietrza uwarunkowanej prędkością przepływu powietrza. Prędkość powietrza na wlocie winna wynosić  ok. 3 m/s, natomiast w kanale łączącym czerpnię z urządzeniem wentylującym od 3 do 6 m/s. Otwór wlotowy do czerpni należy zaopatrzyć w kratkę żaluzjową dla ochrony przed opadami oraz siatkę drucianą. Przy wlocie kanału łączącego czerpnię z urządzeniem wentylacyjnym należy przewidzieć przepustnicę odcinającą.

Dobór urządzeń – wyrzutnia powietrza

Jest to element instalacji, przez który zużyte powietrze wentylacyjne jest usuwane na zewnątrz. Najczęściej stosuje się wyrzutnie dachowe, chociaż mogą być stosowane wyrzutnie terenowe lub ścienne. Podstawową zasadą ich lokalizacji jest, aby powietrze usuwane, często zanieczyszczone, nie było uciążliwe dla otoczenia. Miejsce lokalizacji wyrzutni powinno być nie osłonięte i przewiewne. Wyrzutnie zanieczyszczonego powietrza należy lokalizować z zachowaniem odległości od 10 do 12m od czerpni, okien, drzwi – a więc najlepiej na dachu, uwzględniając różę wiatru danego rejonu. Odległość ta winna zwiększyć się do 20m przy usuwaniu powietrza zapylonego i zawierającego substancje toksyczne.

W przypadku niemożności utrzymania odpowiedniej odległości poziomej dopuszcza się jej zmniejszenie, lecz nie więcej niż do połowy, przy zachowaniu warunku, że otwór czerpni będzie usytuowany poniżej otworu wyrzutni o co najmniej:
• 3m – przy usuwaniu powietrza niezapylonego
• 6m przy usuwaniu powietrza zapylonego i zawierającego substancje toksyczne

Wyrzutnie dachowe

Wyrzutnie dachowe powietrza niezapylonego powinny być wyprowadzone na wysokość 30 cm ponad linię łączącą najwyższe punkty przeszkód, a przy braku przeszkód na wysokość co najmniej 40cm ponad poziom dachu budynku, przy czym za przeszkody uważa się wyrastające części budynku, świetliki itp., znajdujące się w odległości poziomej do 10m od wyrzutni. Wyrzutnie dachowe powietrza zapylonego należy wyprowadzić na wysokość co najmniej 1,5m ponad kalenicę budynku wentylowanego lub przyległego, jeżeli znajduje się on w odległości mniejszej niż 30m.

Wyrzutnie ścienne i terenowe

Z kolei otwory wyrzutni ściennych i terenowych powinny być usytuowane nie mniej niż 3m powyżej poziomu terenu. Wyrzutnie dachowe mogą być konstruowane jako dyfuzorowe (przykryte daszkiem), charakteryzujące się niską prędkością wypływu (1,5 – 2 m/s), a zatem małym oporem przepływu. Stosowane są więc one do powietrza niezapylonego. Dla wyrzutni terenowej lub ściennej zalecana jest prędkość wylotowa w granicach 2 – 4 m/s, przy czym bardzo ważne jest usytuowanie wylotu takiej wyrzutni równolegle do głównego kierunku wiatru tak, aby nie nastąpiło wtłoczenie zanieczyszczonego powietrza ponownie do instalacji.

Powietrze zanieczyszczone parami, gazami, aerozolami, które nie podlega oczyszczeniu przed usunięciem do atmosfery, należy wyrzucić jak najwyżej za pomocą tzw. wyrzutni pochodnikowych z prędkością 15 m/s dla zanieczyszczeń pyłowych, zaś od 25 do 40 m/s – dla zanieczyszczeń gazowych. Dobór wyrzutni polega na określeniu powierzchni wylotu, która zależy od przyjętej konstrukcji i prędkości wylotowej. Wymiar przewodu łączącego wyrzutnię z centralą wentylacyjną powinien być określony w taki sposób, aby prędkość wynosiła w nim 3 – 6 m/s. Wyrzutnie dachowe i ścienne dobiera się z katalogów lub projektuje indywidualnie. Warto wybrać sprawdzoną firmę, która zajmuje się montażem wentylacji w Bydgoszczy.